W dniach od 12września (godz. 8.00) do 14 września (godz. 11. 00) na dziedzińcu przed probostwem zostanie przeprowadzona akcja zbiórki zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego. Odzyskane surowce zostaną sprzedane a zysk przeznaczony na misje katolickie. 

RODZAJE SPRZĘTU ELEKTRYCZNEGO I ELEKTRONICZNEGO PODLEGAJĄCEGO ZBIÓRCE

W RAMACH AKCJI PRZYJMOWANE SĄ WYŁĄCZNIE SPRZĘTY KOMPLETNE (MUSI BYĆ ELEKTRONIKA, BRAK KABLA TO NADAL KOMPLETNY SPRZĘT)

NIE PRZYJMUJEMY ŚWIETLÓWEK, LAMP ORAZ TONERÓW!

1. Sprzęt działający na zasadzie wymiany temperatury:  chłodziarki, zamrażarki, sprzęt automatycznie wydający produkty chłodzone, sprzęt klimatyzacyjny,  sprzęt do osuszania,   pompy ciepła,   grzejniki zawierające olej i inny sprzęt działający na zasadzie wymiany temperatury stosujący do celów wymiany temperatury płyny inne niż woda.

2. Ekrany, monitory i sprzęt zawierający ekrany o powierzchni większej niż 100 cm2: ekrany, odbiorniki telewizyjne, cyfrowe ramki LCD do zdjęć, monitory, laptopy, notebooki.

3. Sprzęt wielkogabarytowy, którego którykolwiek z zewnętrznych wymiarów przekracza 50 cm: pralki,   suszarki do odzieży,   zmywarki,   kuchenki,   piekarniki elektryczne,   elektryczne płyty grzejne,   oprawy oświetleniowe,   sprzęt do odtwarzania dźwięku lub obrazu,   sprzęt muzyczny, z wyjątkiem organów piszczałkowych zainstalowanych w kościołach,   urządzenia używane do dziania i tkania,   komputery wielkogabarytowe - mainframe,   drukarki wielkogabarytowe,   sprzęt kopiujący, wielkogabarytowe automaty uruchamiane monetą,   wielkogabarytowe wyroby medyczne,   wielkogabarytowe przyrządy do monitorowania i kontroli,   wielkogabarytowe urządzenia automatycznie wydające produkty i pieniądze.

4. Sprzęt małogabarytowy, którego żaden z zewnętrznych wymiarów nie przekracza 50 cm: odkurzacze, zamiatacze do dywanów, urządzenia do szycia, oprawy oświetleniowe, kuchenki mikrofalowe,   sprzęt wentylujący,   żelazka, tostery,   noże elektryczne,   czajniki elektryczne,   zegary i zegarki,   golarki elektryczne,   wagi,   urządzenia do pielęgnacji włosów i ciała,   kalkulatory, odbiorniki radiowe,   kamery wideo,  sprzęt wideo,   sprzęt hi-fi,   instrumenty muzyczne,   sprzęt do odtwarzania dźwięku lub obrazu,   elektryczne lub elektroniczne zabawki,   sprzęt sportowy,   komputery rowerowe, do nurkowania, biegania, wiosłowania itd.,   czujniki dymu,   regulatory ciepła,   termostaty,   małogabarytowe narzędzia elektryczne i elektroniczne,   małogabarytowe wyroby medyczne,   małogabarytowe przyrządy do monitorowania i kontroli,   małogabarytowe urządzenia automatycznie wydające produkty,

5. Małogabarytowy sprzęt informatyczny i telekomunikacyjny, którego żaden z zewnętrznych wymiarów nie przekracza 50 cm: telefony komórkowe, GPS, kalkulatory kieszonkowe, routery, komputery osobiste,   drukarki, telefony.

Stanowisko Zespołu Ekspertów Konferencji Episkopatu Polski ds. Bioetycznych

Aborcja poza etyką i prawem?

1. Członkowie Zespołu Ekspertów Konferencji Episkopatu Polski ds. Bioetycznych z uwagą śledzą działania podejmowane przez członków rządu RP mające na celu liberalizację praktyki zabijania nienarodzonych dzieci[1]. Treść wytycznych, jak i sposób ich publikowania budzą najwyższy niepokój. Można mieć wrażenie, że wprost zmierza się do praktykowania aborcji poza refleksją etyczną i wbrew ochronie prawnej gwarantowanej przez Konstytucję.
2. Zespół Ekspertów przypomina fundamentalną prawdę z zakresu genetyki, że życie każdego człowieka zaczyna się w chwili poczęcia. Od tego momentu rozwija się ono nieprzerwanie w oparciu o wewnętrzne zasady zapisane w jego genomie. Jego życie nie jest mniej ważne od życia każdego innego człowieka. Jak bardzo fundamentalna jest to prawda dla życia społecznego świadczy jej zapisanie w Konstytucji Rzeczypospolitej. Tę prawdę potwierdza też serce człowieka w postaci nakazu sumienia, aby czynił dobro i unikał zła. Od tego nakazu nie jest on w stanie się uwolnić, gdyż dotyczy on fundamentu ludzkiej moralności. Pogarda dla tego nakazu jest bardzo niebezpieczna dla relacji społecznych, gdyż podważa zasadność innych praw chroniących wartości ludzkie w życiu społecznym.
3. Należy przypomnieć wyrażony już w dniu 4 września 2023 r. sprzeciw wobec stworzenia nowej wykładni istniejącego prawa, zmierzającej do poszerzenia kryteriów, dopuszczających legalne pozbawienie życia nienarodzonego dziecka w oparciu o przesłankę zdrowia psychicznego. Aborcja nie należy do metod terapeutycznych stosowanych w leczeniu. Uśmiercenie dziecka nie może być uważane za środek do przywrócenia zdrowia kobiety.[2] Zdziwienie członków Zespołu budzi też faktyczny zakaz przeprowadzania konsultacji i organizowania konsylium w celu przeanalizowania przesłanek do dokonania aborcji. Wytyczne te naruszają ustawowe uprawnienie lekarza do zasięgnięcia z własnej inicjatywy opinii właściwego lekarza specjalisty lub zorganizowania konsylium lekarskiego wynikające z art. 37 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty. Biorąc pod uwagę dobro pacjentów, którymi są matka i dziecko nienarodzone, odwołanie się do opinii doświadczonych lekarzy pozwala poszukiwać rozwiązania najbardziej optymalnego.
4. Szczególne zaniepokojenie budzą próby pozaustawowego ograniczenia konstytucjonal-nego prawa do wolności sumienia wyrażającego się w możliwości odmówienia podjęcia działań medycznych pozostających w sprzeczności z systemem wartości lekarza, a tym bardziej z systemem wartości uniwersalnych. „Nie do przyjęcia jest tworzenie kultury wykonywania zawodu medycznego, w której […] jednostka traci swoją podmiotowość, zostaje zmuszona zaprzeczyć swojej tożsamości i brać udział w postępowaniu, które w osądzie jej sumienia jest złem moralnym”[3]. Nie do zaakceptowania jest wymuszanie dokonywania przerywania ciąży pod groźbą sankcji finansowych, w tym utraty kontraktu z Narodowym Funduszem Zdrowia. Zauważyć należy, że sumienie lekarzy może być łamane w takiej sytuacji przez osoby zarządzające podmiotami leczniczymi, które będą się obawiać ograniczenia lub utraty finansowania działalności leczniczej ze środków publicznych. Takie rozwiązanie nie liczy się też z fundamentalnym prawem obywateli do świadczeń zdrowotnych, które zostaną ograniczone przez pozbawienie szpitali należnych im funduszy. Nie jest to więc kara wymierzona w dyrekcje szpitali, ale pracowników szpitala, którzy mają prawo do godziwego wynagrodzenia, a nade wszystko w pacjentów, którzy mają prawo do korzystania z dostępnych terapii.
5. Wytyczne Prokuratora Generalnego stawiają pod znakiem zapytania jego niezależność, która winna zapewnić każdemu obywatelowi gwarancje, że jego sprawa zostanie rozpoznana w sposób obiektywny i rzetelny, bez ingerencji ze strony pozamedycznej. Poważne zaniepokojenie budzą naciski Prokuratora Generalnego, aby postępowania w sprawie pomocnictwa w przeprowadzeniu aborcji umarzać lub kierować wnioski do sądu o warunkowe umorzenie sprawy ze względu na znikomą szkodliwość społeczną. W świetle dotychczasowych orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego (z dnia 28 maja 1997 r. sygn. akt K. 26/96 oraz z dnia 22 października 2020 r. sygn. akt K 1/20) nie ma argumentów za zmianą interpretacji momentu rozpoczęcia prawnej ochrony życia. Powinna się ona rozpoczynać od momentu poczęcia i obejmować cały okres ciąży. Z uwagi na fundamental-ny charakter prawa do życia nie można uznać działań w nie wymierzonych za cechujące się niewielką szkodliwością.
6. Zespół Ekspertów przypomina niezmienne nauczanie Kościoła, że „bezpośrednie przerwanie ciąży, to znaczy zamierzone jako cel czy jako środek, jest zawsze poważnym nieładem moralnym, gdyż jest dobrowolnym zabójstwem niewinnej istoty ludzkiej” (Jan Paweł II, encyklika Evangelium vitae nr 62). Według prawa kościelnego dokonanie zabójstwa nienarodzonego dziecka oraz wspólnictwo w tym procederze taktowane jest jako jedno z najcięższych przestępstw i karane jest karą ekskomuniki, która wyklucza z udziału w dobrach duchowych powierzonych Kościołowi przez Chrystusa.

W imieniu Zespołu Ekspertów Konferencji Episkopatu Polski ds. Bioetycznych

Bp Józef Wróbel SCJ

Warszawa, 3 września 2024 r.

[1] Minister Zdrowia, Wytyczne w sprawie obowiązujących przepisów prawnych dotyczących dostępu do procedury przerwania ciąży, opublikowane na stronie internetowej Ministerstwa Zdrowia w dniu 30 sierpnia 2024 r.; Prokurator Generalny, Wytyczne Nr 924 w sprawie zasad postępowania powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury w zakresie prowadzenia spraw dotyczących odmowy dokonania przerwania ciąży oraz tzw. aborcji farmakologicznej, opublikowane na stronie internetowej Prokuratury Krajowej w dniu 9 sierpnia 2024 r.

[2] Por. Zespół Ekspertów KEP ds. Bioetycznych, Stanowisko w sprawie dopuszczalności aborcji w oparciu o przesłankę zdrowia psychicznego (4.09.2023), AKEP nr 1(35)/2023, s. 287, nr 4.

[3] Zespół Ekspertów KEP ds. Bioetycznych, Stanowisko w sprawie klauzuli sumienia (14.02.2014), AKEP nr 1(25)/2014, s.82, nr 16.

KOMUNIKAT DOTYCZĄCY DZIAŁALNOŚCI BRACTWA ŚWIĘTEGO PIUSA X NA TERENIE ARCHIDIECEZJI KATOWICKIEJ

Odnośnie do działalności Bractwa Kapłańskiego Świętego Piusa X (FSSPX)
na terenie archidiecezji katowickiej informuję, iż na podstawie aktualnych wytycznych Stolicy Apostolskiej status tegoż Bractwa w Kościele jest kanonicznie nieuregulowany.

Przypominam, że:

1. 21 stycznia 2009 roku papież Benedykt XVI – w nadziei na osiągniecie przez Bractwo pełnej jedności z Kościołem – uwolnił od zaciągniętej ekskomuniki ówczesnego przełożonego Bractwa oraz trzech innych biskupów wyświęconych bez zgody Stolicy Apostolskiej.
2. W Roku Miłosierdzia, tj. od 8 grudnia 2015 do 20 listopada 2016 roku, papież Franciszek udzielił kapłanom Bractwa jurysdykcji do ważnego słuchania spowiedzi i rozgrzeszania, a następnie, w liście apostolskim Misericordia
   et misera z 20 listopada 2016 roku, podjął decyzję o wydłużeniu tej możliwości poza okres jubileuszowy, aż do wydania nowych postanowień w tym względzie (por. tamże, n. 12).
3. W liście apostolskim Traditionis custodes z 16 lipca 2021 roku papież Franciszek określił zasady sprawowania liturgii rzymskiej sprzed 1970 roku, wskazując m.in., iż „do zadań biskupa diecezjalnego jako moderatora, promotora i stróża całego życia liturgicznego w powierzonym mu Kościele partykularnym należy regulowanie celebracji liturgicznych w swojej diecezji. Dlatego do jego wyłącznej kompetencji należy zezwolenie na używanie w diecezji Mszału Rzymskiego
   z 1962 r., z zastosowaniem się do wytycznych Stolicy Apostolskiej” (art. 2).
   W dokumencie tym określono również inne szczególne zadania biskupa, a także powinności prezbitera korzystającego z niektórych dawnych form liturgii rzymskiej (por. art. 3‒5). Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów w dokumencie z 4 grudnia 2021 roku podała dalsze wyjaśnienia
   i szczegółowe wskazania w tym względzie.

Opierając się na wyżej wymienionych podstawach prawnych, należy wskazać,
iż kapłani Bractwa – działając na terenie diecezji bez zezwolenia Biskupa miejsca – sprawują Mszę świętą ważnie, ale niegodziwie, gdyż czynią to poza ramami dyscypliny kościelnej. Dlatego wszystkim wiernym, którzy są duchowo przywiązani do Mszy świętej według dawnej formy liturgii rzymskiej (czyli do tzw. Mszy trydenckiej), usilnie zalecam uczestnictwo w Mszy świętej w zaaprobowanych i wyznaczonych do tego miejscach, tj.:

• w kościele pw. świętych Męczenników Jana i Pawła w Katowicach-Dębie –
  w I i III niedzielę miesiąca o godz. 17:30;
• w kościele pw. Matki Bożej Bolesnej w Rybniku – w II niedzielę miesiąca
  o godz. 14:00;
• w kościele pw. św. Marii Magdaleny w Tychach – w II i IV niedzielę miesiąca
  o godz. 17:30;
• w kościele pw. Wniebowzięcia NMP w Wodzisławiu Śląskim – w IV niedzielę miesiąca o godz. 13:00.

Zapewniam, iż we wskazanych lokalizacjach Msza święta wg dawnej formy liturgii rzymskiej jest sprawowana z zachowaniem przepisów kościelnych, w jedności z Ojcem Świętym oraz Biskupem miejsca.

Zgodnie z postanowieniami zawartymi w liście apostolskim Misericordia
et misera z 20 listopada 2016 roku kapłani Bractwa ważnie słuchają spowiedzi
i udzielają rozgrzeszenia.

Z modlitwą o dar jedności w Kościele katolickim oraz pasterskim błogosławieństwem,

Katowice, 3 września 2024 roku,
we wspomnienie św. Grzegorza Wielkiego, papieża i doktora Kościoła

VH V-12/24

Ks. ŁUKASZ NOCOŃ
Delegat ds. Ochrony Dzieci i Młodzieży w Archidiecezji Katowickiej oraz Przewodniczący Zespołu ds. Prewencji Archidiecezji Katowickiej
kom.: +48 519 318 959
e-mail: delegat.dm@archidiecezjakatowicka.pl

Osobą zaufaną, do której należy kierować zgłoszenie nierespektowania poniższych standardów jest p. Anna Gajdzik, katechetka.

STANDARDY OCHRONY MAŁOLETNICH
W PARAFII ŚW. ŚW. PIOTRA I PAWŁA
W PIEKARACH ŚLĄSKICH
 
STANDARD 1
STWORZENIE I ZACHOWANIE BEZPIECZNEGO ŚRODOWISKA W PARAFII
• W parafii św. św. Piotra i Pawła w Piekarach Śląskich          został opracowany i wprowadzony w życie wewnętrzny dokument, w którym zawarta jest polityka ochrony przebywających tam dzieci i osób dorosłych zgodnie z obowiązującymi standardami wyznaczonymi zarówno przez dokumenty państwowe (Ustawę o zmianie ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz innych ustaw z dn. 28 lipca 2023 r. – dw „Ustawa Kamilka”), jak i wskazania wynikające z Wytycznych Kościoła katolickiego w Polsce.

• W przygotowaniu wewnętrznego dokumentu uczestniczą zaangażowani świeccy, a także dzieci.

• W parafii działa Zespół ds. Prewencji oraz wyznaczona jest dw. osoba zaufania.

• Polityka ochrony dotyczy szczegółowych zasad bezpieczeństwa i sposobów ochrony przebywających tam dzieci i bezbronnych dorosłych, czyli:

○  rekrutacji personelu i osób zaangażowanych duszpastersko w parafii;

○  bezpiecznych relacji pomiędzy dorosłymi zatrudnionymi i pomagającymi dusz- pastersko w parafii a dziećmi i bezbronnymi dorosłymi;

○  bezpiecznych relacji pomiędzy rówieśnikami;

○  bezpiecznego korzystania z Internetu i mediów elektronicznych;

○  zasady ochrony wizerunku i danych osobowych;

○  sposobu reagowania w parafii na przypadki podejrzenia, że dziecko doświadcza przemocy fizycznej, psychicznej czy seksualnej i zasad prowadzenia rejestru interwencji (Załącznik 3);

○  pomocy osobom pokrzywdzonym.

• Standardy ochrony są dostępne w parafii i podane do publicznej wiadomości (na stronie internetowej oraz wywieszone np. w gablocie parafialnej).

STANDARD 2
WERYFIKACJA, DELEGOWANIE I EDUKACJA KAPŁANÓW, OSÓB KONSEKROWANYCH I ŚWIECKICH PRACUJĄCYCH Z DZIEĆMI I Z OSOBAMI BEZBRONNYMI W PARAFII
1.           Obowiązki proboszcza (Załączniki 1 i 2)
• Do obowiązków proboszcza należy wdrażanie w życie standardów ochrony przed przemocą.

• Za niezastosowanie się do standardów odpowiedzialność personalnie ponosi proboszcz parafii, również wobec prawa.

• O każdej osobie zaangażowanej w parafii i mającej kontakt z dziećmi w obszarze związanym z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem, leczeniem, świadczeniem porad psychologicznych, rozwojem duchowym, uprawianiem sportu lub realizacją innych zainteresowań przez dzieci, lub z opieką nad dziećmi proboszcz uzyskuje dane z Rejestru Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym (https://arch-bip. ms.gov.pl/pl/rejestry-i-ewidencje/rejestr-sprawcow-przestepstw-na-tle-seksualnym/). Nawet w przypadku osób mających krótkotrwały kontakt z dziećmi na terenie parafii uzyskanie takiej informacji jest zalecane, chociaż nie stanowi to obowiązku prawnego. W takim przypadku należy jednak najpierw uzyskać zgodę osoby objętej takim sprawdzeniem.

• Dodatkowo, przed nawiązaniem stosunku pracy lub przed dopuszczeniem osoby do działalności (np. wolontariackiej) związanej z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem, świadczeniem porad psychologicznych, rozwojem duchowym, uprawianiem sportu lub realizacją innych zainteresowań przez dzieci, lub z opieką nad nimi proboszcz ma obowiązek uzyskania od tej osoby informacji z Krajowego Rejestru Karnego w zakresie przestępstw określonych w rozdz. XIX k.k. (przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu) i XXV k.k. (przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i obyczajowości) oraz w zakresie art. 189a k.k. (handel ludźmi), art. 207 k.k. (znęcanie się nad osobą najbliższą lub pozostającą w stosunku zależności) oraz przestępstw z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

• Jeśli parafia zatrudnia firmy z zewnątrz lub udostępnia im pomieszczenia, właściciel firmy musi przedstawić proboszczowi oświadczenie o sprawdzeniu swoich pracowników, którzy wejdą na teren parafii i będą mogli mieć kontakt z dziećmi, w Rejestrze Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym.

• Proboszcz parafii powołuje osobę lub Zespół ds. Prewencji (należy do niego również dw. osoba zaufana). Wskazane jest, aby były to cieszące się zaufaniem osoby

świeckie, odpowiednio przeszkolone i kompetentne, które będą wiedziały, jakie działania w danej sytuacji są stosowne i konieczne. Osoby te ściśle współpracują z proboszczem miejsca, który personalnie ponosi odpowiedzialność za wdrażanie i przestrzeganie standardów oraz za działania interwencyjne. Współpracują również z osobami odpowiedzialnymi w diecezji/zgromadzeniu za prewencję, jak również z delegatem/delegatką ds. ochrony dzieci i młodzieży. Nie mogą być to osoby uwikłane w lojalność środowiskową lub w konflikt interesów. Odpowiadają za wprowadzenie standardów oraz uczestniczą w szkoleniach zgodnie z zasadami wskazanymi przez diecezję, do której parafia należy (każda parafialna grupa dusz- pasterska może mieć wyznaczoną do tego celu konkretną osobę).

• Proboszcz parafii powołuje osobę (lub osoby) zaufaną, do której należy przyjmowanie zgłoszeń dotyczących nierespektowania standardów. Osoba zaufana nie może na własną rękę podejmować działań służących wyjaśnieniu podejrzeń i zarzutów lub weryfikacji zgłaszanych faktów. Obowiązuje ją zasada poufności (Załącznik 4). Powinna to być osoba faktycznie budząca zaufanie, posiadająca dw. kompetencje miękkie, predysponujące ją do kontaktu z osobami skrzywdzonymi.

• Osobą odpowiedzialną bezpośrednio za interwencję w przypadku zaistnienia przemocy jest zarządca placówki, w tym wypadku proboszcz parafii. Powinien czynić to we współpracy z wymienionymi wyżej kompetentnymi osobami.

• Wszelka działalność dotycząca ochrony oraz interwencji i pomocy musi być dokumentowana. Wpisów w rejestrze zdarzeń dokonują osoby bezpośrednio zaangażowane w daną aktywność, ale za bezpieczne przechowywanie notatek odpowiedzialny jest proboszcz. Rejestr (Załącznik 3) prowadzi się zgodnie z zasadami ochrony danych wrażliwych.

2.            Obowiązki duszpasterzy dzieci
Duszpasterze dzieci powinni:

• czuwać nad własną dojrzałością emocjonalną, psychiczną, duchową;

• starać się o dobór żywo wierzących, rzetelnych, zweryfikowanych i odpowiednio przeszkolonych osób do pełnienia funkcji animatorów, wychowawców itd.;

• wspierać dzieci w ich rozwoju ku dojrzałości;

• dbać o respektowanie zasad kultury (wobec dzieci i między nimi);

• czuwać nad równym traktowaniem wszystkich dzieci, z uwzględnieniem ich szczególnych potrzeb i osobistych uwarunkowań;

• dbać o przestrzeganie prawa do nienaruszalności cielesnej i prywatności;

• organizować działania duszpasterskie w miejscach bezpiecznych;

• utrzymywać możliwie żywy i transparentny kontakt z rodzicami dzieci;

• dbać o przestrzeganie zasad prywatności i ochrony wizerunku oraz danych osobowych dzieci (Załącznik 5).

STANDARD 3

SPOSÓB REAGOWANIA NA OSKARŻENIA LUB NIEWŁAŚCIWE ZACHOWANIA
• W przypadkach przemocy fizycznej bądź seksualnej, gdy sprawcą jest osoba dorosła lub dziecko, należy zgłosić ten fakt zgodnie z prawem do organów ścigania lub/ oraz do delegata właściwej instytucji kościelnej.

• Gdy sprawa dotyczy niewłaściwego zachowania osób świeckich zatrudnionych w parafii bądź wolontariuszy, sprawę należy zbadać i podjąć adekwatne kroki w zależności od tego, czego dotyczyło to zachowanie. Każdorazowo należy podjąć z tą osobą rozmowę i jeśli zajdzie taka potrzeba, to okresowo lub stale wycofać ją z pracy duszpasterskiej.

• Jeśli niewłaściwe zachowanie dotyczy dziecka, należy o tym zawiadomić jego rodziców i wraz z nimi podjąć odpowiednie działania.

• Jeśli sprawa dotyczy niewłaściwych zachowań dzieci wobec siebie nawzajem, należy niezwłocznie zawiadomić rodziców dzieci i wraz z nimi podjąć odpowiednie działania.

• Osoba odpowiedzialna za przyjmowanie zgłoszeń współpracuje z proboszczem i delegatem diecezjalnym i/lub zakonnym.

• Każda informacja o niewłaściwym zachowaniu powinna być traktowana poważnie, gdyż jest działaniem prewencyjnym.

• Jeśli jakakolwiek osoba dorosła zaangażowana w pracę duszpasterską w parafii dowie się od dziecka, że doświadcza ono przemocy, automatycznie ma obowiązek zastosowania się do art. 304 k.p.k. mówiącego o tym, że każdy, kto dowie się o po- pełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu, ma społeczny obowiązek zawiadomić o tym prokuratora lub policję.

STANDARD 4
ZAPEWNIENIE OPIEKI I WSPARCIA OSOBOM SKRZYWDZONYM
• Każda osoba, która mówi o doświadczanej przez siebie krzywdzie, winna zostać przyjęta z szacunkiem i uważnie wysłuchana.

• Osoba skrzywdzona powinna otrzymać informację o możliwych formach pomocy, z której może skorzystać na terenie parafii lub poza nią.

• W sytuacji, gdy osoba wskazana jako sprawca jest kapłanem lub inną osobą za- angażowaną w parafii, należy jak najszybciej zapewnić bezpieczeństwo osobie skrzywdzonej (np. przez niedopuszczanie do niej osoby wskazanej lub podejrzanej o krzywdę). Następnie należy jej udzielić pomocy, jakiej potrzebuje. Osoby po- szkodowane nie powinny być obarczane kosztami udzielanej im pomocy.

• Troska duszpasterska wobec osoby skrzywdzonej i jej bliskich polega przede wszystkim na życzliwym wysłuchaniu i pomocy w odbudowaniu jej więzi z Bogiem i zaufania do Kościoła. Organizowana jest w porozumieniu z diecezjalnym duszpasterzem ds. pomocy duchowej osobom skrzywdzonym.

• Jeśli osoba skrzywdzona należała do jakiejś grupy parafialnej, również inni uczestnicy tej grupy powinni otrzymać pomoc duszpasterską i ewentualnie psychologiczną.

• Jeśli osobą skrzywdzoną jest dziecko, pomoc powinna otrzymać również jego rodzina.

• Parafianie powinni być we właściwy sposób poinformowani o tym, co się wydarzyło oraz otrzymać stosowną pomoc. Należy przy tym zachować zasadę ochrony dobrego imienia osoby skrzywdzonej.

• Jeśli zgłoszenie dotyczy przestępstwa określonego w prawie karnym i/lub kanonicznym, osoba przyjmująca zgłoszenie postępuje zgodnie z procedurami zawartymi w Wytycznych KEP.

• Jeśli zgłoszenie dotyczy innej krzywdy czy niewłaściwego zachowania, osoba zgłaszająca otrzymuje informację o podjętych w sprawie krokach.

• Wszelkie działania i uzyskane informacje objęte są zasadą poufności, ale osoby skrzywdzonej nie wolno zobowiązywać do zachowania tajemnicy.

STANDARD 5
SPOSÓB POSTĘPOWANIA Z OSKARŻONYMI O WYKORZYSTANIE SEKSUALNE I PRZEMOC
• Do parafii mogą należeć osoby, które są oskarżone o różne przestępstwa bądź mają wyrok w zawieszeniu, lub też wróciły do środowiska po odbytym wyroku. Nie powinny one pracować z dziećmi, natomiast powinny zostać objęte pomocą duszpasterską.

• W sytuacji, gdy oskarżonym jest dziecko, należy współpracować z jego rodzicami lub opiekunami prawnymi w takim zakresie, w jakim jest to możliwe i potrzebne. Ich również dobrze jest otoczyć opieką duszpasterską.

• W sytuacji, gdy osobą oskarżoną jest kapłan lub osoba konsekrowana, należy za- stosować się do wskazań uzyskanych od biskupa miejsca lub przełożonych. Wobec takiej osoby powzięte zostają kroki przewidziane przez Wytyczne KEP.

• Gdy osobą oskarżoną jest świecki pracownik lub wolontariusz parafialny, należy odsunąć taką osobę od podejmowanej pracy na czas wyjaśnienia sprawy lub do czasu decyzji prokuratury oraz objąć ją opieką duszpasterską.

• W procesie wyjaśniania sprawy oraz w podawaniu informacji należy również zadbać o zachowanie ochrony dobrego imienia domniemanego sprawcy.

• W przypadku zaistnienia fałszywego oskarżenia, jeśli zarzuty nie zostaną potwierdzone, a oskarżenie znane było osobom postronnym, należy przekazać im informację o niewinności oskarżonego w formie komunikatu biskupa miejsca lub delegata.

STANDARD 6
ZASADY CHRONIĄCE W OBSZARZE PARAFIALNYM
Zasady chroniące dotyczące dzieci (granice zachowań)
Dzieckiem jest osoba, która nie ukończyła 18. roku życia. Dziecko, rozwijając się, konstytuuje siebie jako osobę. Potrzebuje do tego opieki, troski, serdeczności, kształcenia i wychowania. Dzieje się to w rodzinie, ale również poprzez relacje z autorytetami oraz wartościami przekazywanymi w środowisku rówieśniczym i wychowawczym. Wszelkie oddziaływanie wychowawcze zawsze musi się dokonywać z poszanowaniem woli rodziców bądź prawnych opiekunów.

Wprawdzie niemożliwe jest stworzenie wyczerpującej listy zachowań niepożądanych, ani też wskazanie precyzyjnych granic wszystkich zachowań, należy jednak kierować się poniższymi wskazówkami oraz roztropnością i wrażliwością ewangeliczną.

Zasady te dotyczą nie tylko relacji dorosły – dziecko, ale również relacji pomiędzy dziećmi (Załącznik 5).

Zasady chroniące w kontakcie bezpośrednim
• Wszystkie spotkania z dziećmi na terenie parafii powinny być organizowane w miejscach oficjalnych, ogólnodostępnych i do tego przygotowanych.

• Nie można przebywać z dzieckiem sam na sam w warunkach odizolowanych. Jeżeli dobro dziecka wymaga indywidualnego spotkania, nie może się ono odbywać w sekrecie (zalecane powiadomienie rodziców lub przełożonego) i w warunkach odizolowanych. Osoba przeprowadzająca spotkanie powinna zatroszczyć się o transparentność (np. przeszklone lub uchylone drzwi pomieszczenia, które nie mogą być zamknięte na klucz, obecność innych osób w bezpośrednim pobliżu, powiadomienie innych osób o spotkaniu itp.). Indywidualnych spotkań z dziećmi nie wolno w nieroztropny sposób mnożyć ani przedłużać. Spotkania takie nie powinny odbywać się w późnych godzinach wieczornych (po godz. 20.00 lub nocą).

• Dzieci nie mogą przebywać w parafialnych pomieszczeniach mieszkalnych bez opieki rodzica lub opiekuna prawnego. Nie powinny też towarzyszyć duszpasterzom w miejscach lub w sprawach niezwiązanych ze sprawowaniem posługi lub formacją.

• Dzieci powinny zawsze pozostawać pod opieką osoby dorosłej. Podczas pełnienia funkcji wychowawczych opiekunowie nie mogą pozostawać pod wpływem alkoholu lub substancji psychoaktywnych ani przyjmować ich w obecności dzieci.

• Dzieci na terenie parafii nie mogą przebywać pod wyłączną opieką innego dziecka, chyba że inaczej stanowią regulaminy religijnych ruchów duszpasterstwa poza- parafialnego, np. Ruchu Światło-Życie, KSM, w tym wypadku stosuje się standardy opracowane przez te grupy. Osoby te powinny być odpowiednio uformowane, przygotowane i pełnić posługę pod okiem dorosłych.

• Jeśli spotkania formacyjne, np. przygotowanie do bierzmowania, odbywają się w domach wybranych rodzin, również muszą być przeprowadzane w grupie, nigdy indywidualnie.

• Zakazuje się przewożenia dzieci prywatnymi samochodami, zwłaszcza w pojedynkę, bez wiedzy i wyraźnej zgody rodziców lub opiekunów prawnych.

• Niestosowne jest skracanie dystansu przez przechodzenie na „ty” osoby dorosłej z dzieckiem.

• W prywatne życie dziecka wolno ingerować tylko w takim wymiarze, w jakim wymaga tego konkretny problem.

• W przypadku konieczności podjęcia rozmów na temat seksualności należy wykazać się delikatnością i roztropnie rozeznać, czy takiej rozmowy nie powinien prze- prowadzić specjalista.

• W obecności dzieci nie wolno wypowiadać treści i żartów o podtekście seksualnym. Zabronione jest prezentowanie dzieciom treści obscenicznych, erotycznych, pornograficznych lub mających podtekst seksualny, zawierających sceny brutalnej przemocy bądź nieodpowiednich do wieku i wrażliwości odbiorców w jakikolwiek sposób i za pomocą jakiegokolwiek urządzenia.

• Niedozwolone jest stosowanie przemocy fizycznej oraz psychicznej, takiej jak: poniżanie, upokarzanie, ośmieszanie, dokuczanie, szykanowane, znęcanie się itp., zarówno w bezpośrednich kontaktach, jak i za pośrednictwem mediów społecznościowych.

• Niedopuszczalne są wszelkiego rodzaju nadużycia duchowe (w obszarze spowiedzi, poradnictwa itp.).

• Każdy przypadek przemocy fizycznej, psychicznej (emocjonalnej) czy seksualnej pomiędzy dziećmi wymaga natychmiastowej reakcji ze strony opiekunów.

• Nie wolno dotykać dzieci wbrew ich woli ani w sposób nieadekwatny do relacji duszpasterskich lub wychowawczych.

Zachowania niedozwolone:

• wszelkie formy okazywania niechcianej czułości;

• dotykanie piersi, pośladków, genitaliów i ich okolic (choćby przez bieliznę lub odzież);

• pocałunki;

• mocne i zamykające uściski, uniemożliwiające przerwanie kontaktu;

• klepanie po pośladkach, udach, kolanach, głowie;

• łaskotanie lub mocowanie się w dużej bliskości cielesnej;

• masaże;

• sadzanie na kolanach;

• kładzenie się lub spanie obok;

• ocieranie się;

• seksualizacja i seksizm;

• różne formy poniżania oraz mobbing;

• używanie wulgaryzmów.

Zachowania właściwe w naszym kręgu kulturowym:

• uścisk dłoni lub delikatne objęcie, przytulenie, pocałunki w policzek;

• delikatne poklepanie po ramionach lub plecach jako wyraz akceptacji wsparcia, pocieszenia;

• dotyk ramion, rąk czy barku jako wyraz bliskości;

• trzymanie się za ręce w czasie np. zabawy lub dla uspokojenia wzburzenia emocjonalnego;

• trzymanie za ręce dzieci w czasie spaceru;

• siadanie w pobliżu małych dzieci;

• podnoszenie lub trzymanie na rękach dzieci do ok. 3. roku życia;

• przytulanie i branie na kolana małych dzieci za zgodą ich rodziców i najlepiej w ich obecności;

• dzieciom nie wolno robić zdjęć lub filmować bez ich zgody. Nie wolno upubliczniać zdjęć, filmów z udziałem dzieci bez pisemnej zgody ich rodziców lub opiekunów prawnych, z wyjątkiem zdjęć dużych grup w miejscach publicznych w związku z informowaniem o wydarzeniach;

• zabrania się częstowania dzieci tytoniem, alkoholem i innymi substancjami psy- choaktywnymi, posiadania środków niedozwolonych przez prawo. Nie wolno również tolerować ich posiadania oraz zażywania przez dzieci.

Zasady ochrony dotyczące wyjazdów

Zachęca się do pełnej transparentności w organizowaniu spotkań z dziećmi. Na początku roku formacyjnego w parafii należy:

• zapoznać rodziców lub opiekunów prawnych dzieci z harmonogramem prowadzonych spotkań;

• zadbać o wyrażenie przez nich zgody w formie pisemnej na udział w spotkaniach;

• ustalić zasady odbioru dzieci;

• ustalić zasady komunikacji elektronicznej z dziećmi;

• wszystkie formy zorganizowanego czasu, a w sposób szczególny wypoczynku dzieci powinny być realizowane zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa;

• na wyjazdy grupowe należy uzyskać pisemną zgodę rodziców lub opiekunów prawnych, po uprzednim zapoznaniu ich z ramowym planem działania i zasadami jego organizacji (regulaminem). Podczas wyjazdu rodzice lub opiekunowie prawni mają prawo do kontaktu ze swoim dzieckiem oraz z jego opiekunem;

• podczas wyjazdów parafialnych opiekunowie nie powinni nocować w tym samym pomieszczeniu co podopieczni. W sytuacji szczególnej, wymagającej od opiekuna pozostania w nocy w pomieszczeniu z wychowankiem, powinien on o tym fakcie zawiadomić inną osobę dorosłą, kierownika wyjazdu oraz, jeśli to możliwe, rodzica lub opiekuna prawnego wychowanka.  Jeśli wyjazd przewiduje noclegi zbiorowe, organizator zawiera informację na ten temat w regulaminie. Szczególnie zadbać należy o ochronę dzieci w toaletach, łazienkach, przebieralniach czy szatniach.

Zasady ochrony dotyczące kontaktów przez media oraz udostępniania z Internetu

• Parafie, które zapewniają dzieciom dostęp do Internetu, powinny wdrożyć środki bezpieczeństwa uniemożliwiające dostęp do treści stanowiących zagrożenie dla ich prawidłowego rozwoju. Na urządzeniach umożliwiających dostęp do Internetu powinno być zainstalowane i aktualizowane oprogramowanie filtrujące treści, zaś korzystanie z Internetu powinno być monitorowane przez wyznaczoną osobę przynajmniej w sposób umożliwiający ustalenie, kto, kiedy i z jakich treści korzystał (np. indywidualne konta dla wszystkich użytkowników). Szczegółowe zasady korzystania z Internetu powinny być zawarte w stosownym regulaminie. W naszej parafii nie zapewniamy dostępu do Internetu osobom małoletnim. 

Zasady chroniące dotyczące wszystkich, również dorosłych
• Sakrament pokuty i pojednania, a także spotkania związane z towarzyszeniem duchowym powinny odbywać się w miejscach do tego wyznaczonych (konfesjonał lub miejsce osobne, ale widoczne). Jeśli nie można zachować tej zasady (np. w czasie wakacji, pielgrzymki czy przy spowiedzi osoby chorej czy z niepełnosprawnością), należy zadbać o to, by spowiednik i penitent byli dostępni (drzwi pomieszczenia nie mogą być zamknięte na klucz) lub widoczni dla innych osób (np. przeszklenia w drzwiach, uchylone drzwi do pomieszczenia). Niedopuszczalne jest spowiada- nie lub dw. rozmowy duchowe w pokojach prywatnych.

• Podczas Mszy świętych o uzdrowienie połączonych z modlitwą wstawienniczą należy zadbać o to, aby modlitwa taka odbywała się przy głównym ołtarzu, w miejscach godnych, widocznych, centralnych, a nie w różnych „zaułkach”, przyciemnionych pomieszczeniach itp.

• Zaleca się, aby odwiedziny chorych (dotyczy księży oraz szafarzy i wolontariuszy) odbywały się w obecności osoby trzeciej (kogoś z rodziny, z sąsiedztwa, osoby po- sługującej w parafii).

• Do udziału w wizytach duszpasterskich (kolęda) należy zapraszać tylko takie osoby (służba liturgiczną, organista, zakrystianin, kościelny), które wykazują się odpowiednią dojrzałością np. w obszarze zachowania dyskrecji.

• Zobowiązania i obietnice księdza, pracownika lub osoby posługującej w parafii, zwłaszcza te, za które uiszczono wynagrodzenie, powinny być udokumentowane w formie pisemnej, a kopia przekazana beneficjentowi.

STANDARD 7
EDUKACJA DZIECI ORAZ OSÓB BEZBRONNYCH W OCHRONIE SWOICH GRANIC
Zapobieganie sytuacjom sprzyjającym wykorzystaniu odbywa się również poprzez kształtowanie świadomości dzieci. W parafii istnieje możliwość zadbania o taką edukację. Szkolenia, np. w konwencji warsztatów, powinny prowadzić osoby odpowiednio do tego przygotowane. Powinny one obejmować formację dzieci do reagowania poprzez asertywne zachowanie oraz informowanie odpowiednich osób dorosłych w sytuacjach, w których są świadkami lub doświadczają od dorosłych albo innych dzieci jakiejkolwiek krzywdy (fizycznej, seksualnej, słownej, emocjonalnej itd.), takiej jak np.:

• pozostawianie dzieci bez opieki;

• okazywanie niechcianej czułości;

• próby nawiązywania kontaktu w miejscach odosobnionych;

• epatowanie nagością oraz zapraszanie, zwłaszcza indywidualnie, do miejsc takich jak np. sauna;

• przekraczanie granic nienaruszalności cielesnej;

• zbyt intensywne dążenie do osobistego kontaktu;

• infantylne zachowania opiekunów;

• prowokacja i wciąganie w sytuacje dwuznaczne;

• prezentowanie nieodpowiednich i wulgarnych treści (zwłaszcza materiałów o charakterze erotycznym, pornograficznym, obrazujących przemoc lub w inny sposób przyczyniających się do dyskomfortu);

• nadmierne i indywidualne obdarowywanie prezentami i inne formy faworyzowania;

• brak empatii i wrażliwości na potrzeby dzieci;

• proponowanie, używanie alkoholu lub środków psychoaktywnych itp. lub bycie pod ich wpływem.

STANDARD 8
SZKOLENIE I STAŁE WSPARCIE DLA OSÓB ZAJMUJĄCYCH SIĘ PROFILAKTYKĄ
Ochrona przed krzywdzeniem wpisana jest w misję Kościoła katolickiego powierzoną mu przez Pana. Dlatego każdy – przełożony w Kościele, osoby uczestniczące w jego misji przez pracę i zaangażowanie duszpasterskie czy pracę z dziećmi i osobami bezbronnymi – powinien posiadać potrzebną wiedzę na temat ochrony dzieci i osób bezbronnych przed przemocą i dzielić się nią z rodzicami i dziećmi.

Zakres szkoleń w temacie ochrony dzieci i osób bezbronnych oraz kto je prowadzi
1.    Wszyscy pracownicy i wolontariusze w parafii otrzymują potrzebną im wiedzę o standardach przyjętych i obowiązujących w parafii – kodeksie zachowań, procedurach związanych z interwencją i zgłoszeniem. Szkolenie może prowadzić osoba odpowiedzialna w parafii za prewencję.

2.    Pracownicy i wolontariusze pełniący funkcje wychowawcze lub formacyjne dodatkowo otrzymują potrzebną wiedzę dotyczącą:

• rodzajów przemocy (w tym przemocy rówieśniczej);

• rozpoznawania oznak przemocy (w tym wykorzystania seksualnego);

• strategii działania sprawców przemocy (w tym przemocy seksualnej);

• rozmowy z dzieckiem/nastolatkiem/osobą bezbronną na temat krzywdy;

• rozmowy z dorosłymi (gdy ktoś pracuje z grupą dorosłych) dotyczącą przemocy;

• zagrożeń i ochrony przed szkodliwymi treściami w Internecie;

• innych zaleceń obowiązujących w danej placówce/miejscu duszpasterskim.

3.    Każda osoba pracująca z dziećmi i osobami bezbronnymi powinna otrzymać za- świadczenie o udziale w szkoleniu.

4.    Każda osoba pracująca z dziećmi i osobami bezbronnymi co dwa lata uczestniczy w jednodniowym szkoleniu z zakresu prewencji. Treść tych szkoleń przygotowana jest przez osobę odpowiedzialną w diecezji/zakonie za prewencję.

5.    Szkolenia prowadzą odpowiednio przygotowane oraz kompetentne w dziedzinie ochrony dzieci i osób bezbronnych osoby, które są delegowane przez diecezję/ zakon do pełnienia takich zadań.

6.    Osoby odpowiedzialne za prewencję w parafii poza wiedzą z pkt 1 i 2 powinny mieć także wiedzę na temat:

• budowania systemu prewencji zgodnego z wymogami Kościoła i ustaw państwowych (obecnie dw. „Ustawa Kamilka” i Krajowy Plan Przeciwdziałania Przestępstwom Przeciwko Wolności Seksualnej i Obyczajności na Szkodę Mało- letnich na lata 2023-2026 oraz Wytyczne KEP, dokument prewencji KEP);

• podstawowych procedur prawnych (kanonicznych i przewidzianych przez Kodeks karny);

• czynników ryzyka i czynników ochronnych;

• funkcjonowania w środowisku lokalnym placówek pomocowych;

• procedur ustalonych dla danej parafii.

7.    Za szkolenie tych osób odpowiada osoba odpowiedzialna za prewencję w danej diecezji/zakonie. Na szkolenie zaprasza osoby posiadające kompetencje potwierdzone odpowiednim dokumentem.

8.    Osoby odpowiedzialne za prewencję w danej parafii uczestniczą raz w roku w spotkaniu odpowiedzialnych za prewencję w danej diecezji.

 
STANDARD 9
ZAPEWNIENIE JAKOŚCI I CIĄGŁOŚCI DZIAŁAŃ W ZAKRESIE PREWENCJI
• Dokument zawierający standardy ochrony dzieci i osób bezbronnych w parafii aktualizowany jest co dwa lata.

• Ewaluacja dokumentu dokonywana jest w danej placówce przez osobę odpowiedzialną za prewencję we współpracy z proboszczem i osobami wyznaczonymi przez proboszcza, a następnie konsultowana z osobami zaangażowanymi w duszpasterstwo parafialne. Następnie jest zatwierdzana przez osobę odpowiedzialną w diecezji za prewencję.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego

Parafia Trójcy Przenajświętszej w Szarleju przeżywa Rok Jubileuszowy ustanowiony przez Ojca Św. Franciszka z możliwością uzyskania odpustu. Trwać będzie od 3.12.2023 r. do 1.12.2024 r. Odpust można uzyskać dla siebie, za zmarłych, za dusze w czyśćcu cierpiące. Mogą go także uzyskać chorzy oraz przebywający za granicą.

WARUNKI UZYSKANIA ODPUSTU

  I. Dla nawiedzających świątynię w Roku Jubileuszowym

• za siebie samych czyli odpust dla siebie – jeden raz na dzień przez wszystkie dni odpustu każdego dnia pod zwykłymi warunkami odpustu - stan łaski uświęcającej, przyjęcia Eucharystii oraz modlitwy na intencje Ojca Świętego w terminie 3.XII.2023 - 1.XII.2024.

 II. Dla nawiedzających świątynie w Roku Jubileuszowym

• za duszę w czyśćcu cierpiącą, za zmarłego – jeden raz na dzień za jednego zmarłego albo ogólnie za dusze w czyśćcu cierpiące /jak nie ma konkretnego zmarłego zyskujący odpust zupełny na myśli/ - przez wszystkie dni odpustu każdego dnia przez nawiedzenie kościoła jubileuszowego prywatnie na osobistą modlitwę lub też uczestnicząc np. w nabożeństwach (także ale nie koniecznie Mszy Św.), przez odmówienie wyznania wiary, modlitwy przez wstawiennictwo NMP oraz wznosząc (duchowo) swoją myśl do Boga.

III. Dla chorych, także tych którzy z poważnych przyczyn nie mogą fizycznie nawiedzić kościoła – np. przebywających w szpitalu – albo też wiernych za granicą, którzy nie mogą przyjechać

• zyskać mogą odpust za siebie albo za dusze w czyśćcu – jeden raz na dzień przez wszystkie dni odpustu. Uczynią to jeśli wzbudzą w sobie odrazę do grzechu, duchowo złączą się z obchodami jubileuszu – pomyślą o kościele parafialny albo np. będą duchowo łączyć się z nabożeństwem do MB Nieustającej Pomocy. Złączą w modlitwie swoje cierpienia z ofiarą krzyża Jezusowego za zbawienie świata i odmówią modlitwę do Matki Bożej.

Tłumaczenie dekretu ustanawiajacego Rok Jubileuszowy:

Ojcze Święty! 

Emerytowany Metropolita Katowicki Wiktor Paweł Skworc należną czcią oznajmia, iż wspólnota parafialna Trójcy Przenajświętszej w Piekarach - Szarleju będzie obchodzić dziewięćdziesiątą rocznicę istnienia kościoła parafialnego. Aby godnie upamiętnić to wydarzenie, przeprowadzane są specjalne uroczystości sakralne i inne projekty duchowe, aby wierni, którzy tam się zgromadzą licznie, mieli zapewniony sakrament pokuty i pojednania, a Najświętsza Eucharystia niech odnowi ich dusze i zwiększy ich szczere nabożeństwo do Trójcy Świętej. Zatem, wspomniany Arcybiskup wraz z Proboszczem miejsca z ufnością wypraszają u Waszej Świątobliwości dar odpustów dla przybywających pielgrzymów i parafian (pobożnych). Dnia 30. listopada Roku Pańskiego 2023 Penitencjaria Apostolska zatem, z mandatu Ojca Świętego Franciszka,  chętnie udziela odpustów zupełnych pod zwykłymi warunkami (odprawionej sakramentalnej spowiedzi, przyjęcia Eucharystii i modlitwy złączonej z intencjami Ojca Świętego) wszystkim wierzącym i pokutującym w czasie Jubileuszu od dnia 3. grudnia roku Pańskiego 2023 do dnia 1. grudnia 2024 roku. Odpust ten można zyskać także za dusze przebywające w czyśćcu czyniąc nawiedzenie tego kościoła Trójcy Przenajświętszej, bądź uczestnicząc w sprawowanym tu kulcie, bądź przynajmniej czyniąc swoje serce zdatne do wewnętrznych przemyśleń włączając w to niedzielną modlitwę, wyznanie wiary i wezwanie orędownictwo Najświętszej Maryi Panny. Wierzący parafianie będący w podeszłym wieku, także Ci zmorzeni chorobą lub z poważnej przyczyny przeszkodzeni (nie mogący przybyć do świątyni) także mogą otrzymać łaskę odpustu, kiedy wzbudzając w sobie odrazę do grzechu ochotnie i w miarę możliwości spełnią trzy warunki: złączą się duchowo z obchodami jubileuszu, żarliwie będą się modlić i złożą niedogodności swojego życia (cierpienia) Bożemu Miłosierdziu przez przyczynę Najświętszej Maryi. Aby zatem przez klucze Kościoła łatwiej było uzyskać przebaczenie i niniejszy odpust, ta sama Penitencjaria usilnie prosi Proboszcza i kapłanów posiadających uprawnienia do spowiadania, by w trakcie trwania czasu jubileuszu z gotowością i hojnym usposobieniem umożliwiali skorzystanie ze spowiedzi, a także zatroszczyli się o odwiedziny chorych z Komunią Świętą. Będzie to obchodzone przez cały parafialny jubileusz, niezależnie do przeciwnych zarządzeń.

Maurus Kardynał Piacenza, Penitencjarz większy

Krzysztof Nykiel, regens penitencjarii apostolskiej

Wszyscy modlimy się o pokój w Ukrainie i na wschodzie Europy: wstawiamy się w tej intencji w każdej Mszy św. i w modlitwach prywatnych. 

Caritas w Katowicach służy kompleksową pomocą dla uchodźców.

Należy skorzystać z podanego linku: https://narzeczenikatowicka.pl/ i poszukać wybranego terminu i naszej Parafii (realizujemy nauki według programu 'Ślubuję Ci...').

Drodzy Parafianie.

Kiedy słyszymy słowo „kościół” myślimy najczęściej o budynku – obiekcie, w którym spotykamy się co tydzień (a wielu z nas także częściej), by doświadczyć obecności Naszego Pana, ale i przekazać sobie znak pokoju, modlić się, słuchać Słowa, celebrować Eucharystię, najkrócej mówiąc: by radować się byciem we wspólnocie. Nie ma bowiem nic ważniejszego w chrześcijaństwie niż spotkanie z drugim człowiekiem, które jest odzwierciedleniem spotkania z Bogiem, nie ma nic ważniejszego niż kościół rozumiany jako wspólnota ludzi. Jednak obydwa przywołane wyżej znaczenia ściśle się ze sobą wiążą - trudno wyobrazić sobie budowanie dobrej wspólnoty bez miejsca, w którym mogłaby się ona spotykać. Miejsca, w którym możemy rozważać tajemnice naszej wiary i budować wzajemną miłość. Takim miejscem od ponad siedmiuset lat jest nasz parafialny kościół. W murach tej świątyni rozgrywają się wydarzenia z punktu widzenia ludzi wierzących najważniejsze: tu wielu z nas było chrzczonych, tu po raz pierwszy przyjmowaliśmy komunię, przy tym ołtarzu składaliśmy przysięgi małżeńskie, tu wreszcie towarzyszyliśmy naszym bliskim w ich ostatniej drodze. W tym kościele nasze życie splata się najściślej z sakramentami, to właśnie tutaj kościół-budynek staje się kościołem-wspólnotą.

Dzisiaj jednak to tak ważne dla nas miejsce znalazło się w niezwykle trudnej sytuacji. Jak informował w czerwcu ksiądz proboszcz, budynek naszego kościoła wymaga gruntownego, szeroko zakrojonego remontu. Skala tego przedsięwzięcia jest ogromna i nie da się jej porównać do prac remontowych prowadzonych w ciągu ostatnich lat. Pilnej renowacji wymaga pokrycie dachu, dzwonnica i mury kościoła, a więc elementy dla każdej - nie tylko sakralnej - budowli najważniejsze. Są to prace skomplikowane, wymagające zaangażowania specjalistycznych firm i - trzeba to jasno powiedzieć - bardzo kosztowne. Możemy im sprostać tylko razem. I tylko wtedy, gdy nie stracimy z oczu tego, co nasze osobiste historie wiąże z tą świątynią. Tylko wtedy, gdy będziemy tworzyć wspólnotę.

Dlatego - jako członkowie Rady Parafialnej - chcemy pomóc księdzu proboszczowi w przeprowadzeniu tego trudnego, lecz koniecznego przedsięwzięcia. I chcemy każdego z Was zaprosić do współpracy. Chcemy poprosić o zaangażowanie się w działania, których celem jest odnowienie budynku kościoła tak, by mógł służyć kolejnym pokoleniom. Chcemy pokornie Was prosić, by - każdy na swoją miarę - włączył się w zbiórkę pieniędzy, które przeznaczane będą na wykonanie prac remontowych. Jako członkowie rady parafialnej obiecujemy jednocześnie, że każda przeznaczonej na ten cel złotówce będziemy Was, wspólnie z księdzem proboszczem, informować.

Zdajemy sobie sprawę z tego, jak wielkie wyzwanie stoi przed nami, ale też jesteśmy przekonani, że razem możemy mu sprostać. Nie mamy bowiem wątpliwości, że łączy nas nie tylko administracyjna przynależność do parafii, lecz miłość, będąca fundamentem każdej wspólnoty chrześcijan. A „miłość to - jak mówił niedawno papież Franciszek - konkretna posługa, którą oddajemy innym, miłość to nie słowa, to czyny”.

Spróbujmy więc nasze słowa przekuć w czyny i podejmijmy - wspólnie - trud renowacji naszego parafialnego kościoła. Kościoła, który jest przede wszystkim Wspólnotą. I właśnie dlatego może realizować najtrudniejsze zadania.